• Διαβάσαμε τα βιβλία " χαρά "και " λύπη"  του Τρέις Μορόνι εκδόσεις μεταίχμιο  και  " τη νεράιδα της γης" της Φωτεινής Τσαλίκογλου εκδόσεις κέδρος, όπου ένα κοριτσάκι η Χρυσάνθη έμεινε μόνη, αφού η φίλη της έφυγε με τους γονείς της για άλλη πόλη. Νιώθει λύπη και αντιδρά άσχημα γιατί δεν μπορεί να συγχωρέσει τη φίλη της που την άφησε και ποτέ πια δε θα είναι μαζί . Ο πλανήτης ερημώνει, τα δάση καίγονται  μέχρι που έρχεται η νεράιδα της γης να βοηθήσει το κοριτσάκι , χαρίζοντάς της ένα ζωάκι για φίλο. Ο πλανήτης αρχίζει να ανθίζει και πάλι , ενώ το κοριτσάκι μετά από αρκετές περιπέτειες ξαναγυρίζει στο σχολείο και ο πλανήτης σώζεται .

          Αναφέραμε πότε αισθανόμαστε λυπημένοι ,πότε χαρούμενοι ,πως αντιδρούμε και τι μπορεί να μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε.

• .Μάθαμε την παροιμία " Η λύπη όταν μοιράζεται γίνεται μισή ,ενώ η χαρά γίνεται διπλή". Υποστηριχτικό υλικό.

• Για την κατανόηση της παροιμίας παίξαμε το εξής παιχνίδι που τράβηξε το ενδιαφέρον των παιδιών.

          Ένα παιδί  πήρε μία πλαστελίνη ,έβαλε μέσα τη λύπη του και την έπλασε σε σχήμα μπάλας. Μετά άρχισε να μοιράζει κομμάτια από την 

          λύπη  -πλαστελίνη στους φίλους για να ανακουφιστεί. Στο τέλος ένιωθε καλύτερα αφού η λύπη του λιγόστεψε.

                                                                          Παιχνίδι ανάπτυξης του προφορικού λόγου

• Τα παιδιά κράτησαν έναν καθρέφτη που από τη μια πλευρά απεικόνιζε ένα πρόσωπο χαρούμενο ενώ από την άλλη ήταν κενός-λύπη.  Κάλυψαν το πρόσωπό τους με τον καθρέφτη και τραγουδώντας το ποίημα της Ρ.Δαμηλάκη "Τι με κάνει αληθινά"  ,εξέφρασαν τι τους προκαλεί λύπη και τι χαρά. Όταν έλεγαν το ποίημα της χαράς κάλυπταν το πρόσωπό τους με την πλευρά του καθρέφτη που παρουσίαζε το χαρούμενο πρόσωπο ,ενώ όταν ανέφεραν τη λύπη γύρισαν τον καθρέφτη από την πλευρά που ήταν κενός.

                                                         ΤΙ με κάνει  αληθινά,                                              Τι με κάνει αληθινά,

                                                         χαρά να έχω στην καρδιά                                    λύπη να έχω στην καρδιά

                                                         βρίσκω λέξεις στο λεπτό                                      βρίσκω λέξεις στο λεπτό  

                                                         που με κάνουν να χαρώ ...                                   που  με κάνουν να λυπηθώ...

        Οι απαντήσεις των παιδιών για τη χαρά ήταν: Ο χορός,  το φιλί, το παγωτό, το ποδήλατο, το πάρτι , η αδερφή μου, το σούπερ-μάρκετ, το    τρένο, η γάτα, η κούκλα, ο σούπερ ήρωας, να ανεβαίνω πάνω στο κάστρο, το πάρτι...

         Οι απαντήσεις των παιδιών για τη λύπη ήταν: Το κλάμα, η γκρίνια, όταν χάνουμε την ελευθερία μας, το κλέψιμο, όταν βλέπω φτωχά παιδάκια, όταν δεν παίζω, όταν με κοροϊδεύουν, όταν δεν έχει ήλιο, όταν ζητιανεύουν , όταν με μαλώνουν, όταν μαραίνονται τα λουλούδια...

Το παιδί αναφέρει πότε είναι    λυπημένο.

• Κατασκευάσαμε χάρτινους ατομικούς καθρέφτες που από τη μια πλευρά έγραφαν τη λέξη χαρά και από την άλλη λύπη. Καθρέφτες εδώ

• Για την εμπέδωση των λέξεων της χαράς και της λύπης παίξαμε με τους ατομικούς καθρέφτες ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι. Τα παιδιά έχοντας συντροφιά τους μαγικούς καθρέφτες που τους χάρισε η νεράιδα της γης ,περπάτησαν μέσα στο δάσος ακούγοντας δύο είδη μουσικής, μία χαρούμενη και μία λυπηρή . Όταν σταμάτησε η χαρούμενη μουσική ,τα παιδιά έμειναν ακίνητα καλύπτοντας το πρόσωπο τους με τον καθρέφτη  έτσι ώστε να φαίνεται η χαρά τους, ενώ όταν σταμάτησε η λυπηρή μουσική έδειξαν τον καθρέφτη από την πλευρά της λύπης.

• Αναλύσαμε και συνθέσαμε τη λέξη λύπη και χαρά .

                                                                         ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

• Δόθηκαν στα παιδιά υφάσματα με τα οποία  χόρεψαν με διάφορους τρόπους  με το άκουσμα μουσικής. Το ύφασμα μεταμορφώθηκε σε πουλί , λουλούδι, καπέλο, μηχανή , ομπρέλα, μπάλα, κούκλα. Όταν σταμάτησε η μουσική το ύφασμα έγινε λυπημένο μωράκι και τα παιδιά το παρηγόρησαν για να του διώξουν τη λύπη του. Είπαν λόγια τρυφερά ,αγάπης  και ότι θα το προστατεύουν.

• Μετά ένωσαν τα υφάσματα και δημιούργησαν ένα μεγάλο πανί .Προβληματίστηκαν τι θα μπορούσαν να παίξουν  μ΄ αυτό. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις όπως μαγικό χαλί για να πετάξουν ,αυτοκίνητο για να τρέξουν και τέλος καράβι. Η ιδέα του καραβιού ψηφίστηκε από την πλειοψηφία  και ετοίμασαν το καράβι για να ταξιδέψουν. Στο ταξίδι αυτό το κάθε παιδί όταν έφτασε στα βαθιά πέταξε φωνάζοντας δυνατά τη λύπη του.

                                                                                    ΤΕΧΝΗ

• Παρατηρήσαμε τον πίνακα "Σενέκιο" του Paul  Klee και "η χαρά της ζωής" του Ντελονέ που τον γνώριζαν από τη διαθεματική προσέγγιση των σχημάτων. Τα παιδιά έδωσαν το συναίσθημα της χαράς ή της λύπης στο πρόσωπο του Σενέκιου αιτιολογώντας την απάντησή τους.

          Δημιουργήσαμε μία ιστορία με πίνακες του  Paul  Klee και πρωταγωνιστή το Σενέκιο. Δόθηκαν κάρτες με πίνακες του Klee και τα παιδιά

          αφού τις παρατήρησαν  διατύπωσαν την ιστορία. Η ιστορία εδώ.

•  Γνωρίσαμε  πίνακες ζωγραφικής και τους διαχωρίσαμε σε δύο κατηγορίες της χαράς και της λύπης.

                                                                                                    ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

• Ζωγράφισαν με πινέλα πεταλούδες χαρούμενες και λυπημένες. Οι χαρούμενες είχαν φωτεινά χρώματα όπως το κόκκινο, κίτρινο, ροζ, φουξ, πράσινο και οι λυπημένες είχαν σκούρα όπως μωβ, καφέ, γκρι, μαύρο.

• Έμαθαν την τεχνική  της συμμετρίας και ζωγράφισαν πεταλούδες.

• Με την τεχνική της χαρτοδιπλωτικής δόθηκαν πολύχρωμες χάρτινες βάρκες στα παιδιά , τις οποίες στόλισαν και έγραψαν πάνω αρνητικά συναισθήματα που ήθελαν να διώξουν μακριά στην θάλασσα.

• Ταξίδεψαν τις βάρκες στο χώρο του νηπιαγωγείου, και μετά πάνω σ΄ ένα μεγάλο ύφασμα  που μεταμορφώθηκε σε θάλασσα προσπάθησαν  να τις κρατήσουν ,ενώ αυτό κινείτο δυνατά-φουρτούνα.

• Τέλος τοποθετήσαμε τις βάρκες στο παράθυρο του νηπιαγωγείου μας διώχνοντας τα αρνητικά συναισθήματα μακριά ,βαθιά στη θάλασσα.

                                                                                                                                                                        ΠΙΣΩ